W 1999 r. rozstrzygnięto konkurs na opracowanie projektu architektonicznego nowego budynku Biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego, zlokalizowanego nad Odrą, w kwartale pomiędzy ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, a ul. Szczytnicką. Wygrał projekt warszawskiego zespołu, w składzie: Jacek Rzyski (główny projektant), Jerzy Ruszkowski i Jacek Kopczewski. Po trwającej wiele lat budowie, nowy gmach został uroczyście otwarty na początku 2012 r., choć początkowo bez wyposażenia i zbiorów.
Nowa siedziba miała przede wszystkim scentralizować oddziały rozproszone w kilku starszych budynkach, zapewnić odpowiednie warunki magazynowania drogocennych zbiorów, a także stać się przyjaznym miejscem pracy dla użytkowników, co z grubsza odpowiada podziałowi obiektu na trzy skrzydła. W głównym skrzydle, od strony rzeki znajduje się obszerny hol z przeszkleniami i czytelnia główna, której atutem są miejsca pracy z widokiem na rzekę. Dwa mniejsze skrzydła mieszczą zbiory specjalne i magazyny. Urozmaiceniem w masywnej bryle budynku jest dziedziniec z kaskadą wodną wkomponowaną w schody, które prowadzą do wejścia głównego, natomiast portyk otwierający się na rzekę, skala oraz kolorystyka obiektu korespondują z architekturą Urzędu Wojewódzkiego, znajdującego się po drugiej stronie rzeki.
W obiekcie zastosowano szyby zespolone Pilkington Insulight™ Sun wykonane ze szkła Pilkington Suncool™ 66/33 i Pilkington Optilam™. Taka konfiguracja szyb maksymalizuje stopień oświetlenia wnętrz biblioteki światłem dziennym, przy jednoczesnej minimalizacji cieplnego promieniowania słonecznego przenikającego przez szybę. Szkło przeciwsłoneczne chroni wnętrza przed nadmiernym przegrzewaniem się latem, zmniejszając konieczność klimatyzowania pomieszczeń. Natomiast właściwości niskoemisyjne powłoki zapobiegają utracie ciepła do otoczenia, ograniczając potrzebę ogrzewania dużej powierzchni obiektu w chłodniejszych miesiącach.